طبق گزارش ها شفافدر تاریخ 14 ژوئیه 2015 ، ایران و 1 + 5 سرانجام پس از دو سال مذاکره فشرده در سال 2013 به توافق هسته ای موسوم به BRICS رسیدند. بر اساس این توافق ، ایران متعهد شده است قبل از لغو تحریم ها برنامه هسته ای خود را محدود کند.

در تاریخ 8 مه 2018 ، دونالد ترامپ ، رئیس جمهور آمریکا ، که قبلاً در بحث انتخابات مخالفت خود را با بورژواز ابراز کرده بود ، از توافق خارج شد. وی برای دریافت امتیازات بیشتر از ایران سیاستی را تحت عنوان فشار حداکثر دنبال می کند که با افزایش تحریم ها همراه است.

پس از روی کار آمدن دولت بایدن ، ایالات متحده خواستار گفتگو برای برقراری نظم شد. سرانجام ، شش دور گفتگو تحت عنوان “گفتگوهای احیای برجام” برگزار شد ، اما توافق حاصل نشد. اکنون جریان داخلی غربگرا ، همگام با اندیشکده ها و رسانه های غربی ، در تلاش است تا سیاست محکم این سیستم را که لغو تحریم هاست ، دلیل عدم توافق برای بازگشت به برجام نشان دهد.

در همین راستا ، مجله تجارت فردا در مصاحبه ای با علی واعظ ، تحلیلگر ارشد گروه بین المللی بحران ، گلوگاه های برجام را بررسی کرد. در این مصاحبه ، موارد اختلاف نظر به درستی مطرح شده است ، اما دلایل معکوس وجود آنها بیان شده است.

تأیید لغو کلیه تحریم ها

این مصاحبه تصدیق می کند که لغو کلیه تحریم ها ، از جمله تحریم های تسلیحاتی متعارف ، که طبق قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل از 18 اکتبر 2016 لغو شد غیرممکن است. با این حال ، تحلیلگر ارشد گروه بحران ، به مشکلات وارونه پرداخته ، وی دلیل آن را “اعلام عمومی موشکهای ایرانی مورد استفاده حماس علیه اسرائیل و همچنین ارسال دو ناو جنگی در نزدیکی ایالات متحده آمریکا دانست که می توانند سلاحهای ایرانی را حمل کنند”. “دلیل عدم امکان لغو همه تحریم ها ، تمایل ایالات متحده برای وضع تحریم ها برای توافق خارج از برجام است که شامل موضوعات منطقه ای ، موشکی و غیره است.

ایالات متحده همچنین به دنبال احیای ساختار تحریم های خود است. ایالات متحده دریافته است که تحریم تسلیحاتی کند شده و به خوبی کار نمی کند ، بنابراین تا اواسط سال 2019 در حال کار بر روی یک برنامه جامع و بلند مدت برای تدوین و برنامه ریزی یک استراتژی تحریم به روز است. ایالات متحده برای احیای ساختار تحریم های خود به زمان نیاز داشت و از آن زمان برای آوردن ایران به میز مذاکره استفاده کرد. بررسی روند اعمال تحریم ها در زمان های مختلف ثابت می کند که متغیر اصلی در سیاست تحریم های ایالات متحده ، دولت سلاح های تحریمی است و نه وضعیت مذاکرات. هرگاه سلاح تحریم برای استفاده آماده باشد ، حداکثر استفاده می شود.

توافقات آینده ایجاد کنید

علی واعظ با استناد به اینکه برجام یک توافق نامه اجرایی است ، به این معنی که این تعهد فقط توسط دولت آمریکا انجام شده است ، ارائه تضمین عدم استعفا از برجام را برای ایالات متحده غیرممکن می داند. برای اینکه ضمانتی ارائه شود باید توسط مجلس سنا تأیید شود و به یک قرارداد تبدیل شود. وی این تصمیم را “ایجاد تغییراتی در برجام” توصیف کرد.

درست است که نمی توان تضمینی برای ترک مجدد برجام ارائه داد و این یکی از اصلی ترین نقاط ضعف برجام است. به همین دلیل تصمیم بر این شد که ایران پس از بازرسی برای لغو کلیه تحریم ها به برجام بازگردد. این می تواند طرف مقابل را از ارتکاب جرم تا حد زیادی باز دارد. به نظر می رسد تیم مذاکره کننده در وین نتوانسته است سیاست سیستم را در این زمینه پیاده کند ، جریان غربگرا با استفاده از این دلایل می خواهد ضرورت گسترش شورای امنیت سازمان ملل را نظریه پردازی کند.

تقلب حداقل است

حداقل هدف دولت ایران از زمان آغاز مذاکرات برای احیای برجام بازگشت به شرایط قبل از خروج آمریکا از برجام بود. در آن مصاحبه ، علی واعظ تصدیق کرد که این هدف غیرقابل تحقق است و تا زمان خروج ایالات متحده از برجام ، اوضاع برنگشت. اما وی “بازگشت به توافق ضعیف” را منطقی تر از سایر گزینه ها می داند و حل سایر اختلافات را منوط به توافق بعدی می داند.

به گفته مقامات دولتی ، دستاورد برجام “تقریباً هیچ” نبود ، اکنون تکلیف برجام تضعیف شده روشن است و مطمئناً دستاوردی برای ایران نخواهد بود و فقط کلاهبرداری برای شروع مذاکرات برای نتایج بعدی در سایر حوزه ها خواهد بود.

یک سال پس از خروج ایالات متحده از برجام ، جمهوری اسلامی شروع به کاهش تعهدات خود در قبال شورای امنیت سازمان ملل کرد. در این راستا ، ایران دانش فنی را برای استفاده از سانتریفیوژهای مدرن برای غنی سازی اورانیوم به دست آورده و از آنها استفاده می کند. اکنون این موضوع به بهانه ای برای مطالبه امتیازات بیشتر تبدیل شده است. در همین زمان ، زیرساخت های تحریم های آمریکا در این مدت گسترش یافته است و اگر ایران بخاطر پیشرفت دانش فنی خود بخواهد امتیازات بیشتری بگیرد ، ایالات متحده نیز باید همین کار را انجام دهد.

نتیجه

دولت فعلی و جریان داخلی غربگرا با تلاش برای مقابله با اشتباهات اتاق های فکر خارج از کشور ، مانند گروه بحران (که متن برجام را نیز نوشتند) ، سعی دارند دلایل لغو تحریم ها را برطرف نکنند. تیم مذاکره کننده به عنوان دلیل اصلی. با این حال ، دلیل اصلی عدم دستیابی به توافق برای بازگشت به نتیجه ، که خود “آسیب خالص” است ، اسراف ایالات متحده است. یکی از این زیاده خواهی ها ، ارائه مذاکره درباره موضوعات غیر هسته ای به عنوان شرط بازگشت به آژانس انرژی هسته ای است.

یک مقام ارشد وزارت امور خارجه در مصاحبه ای که در 24 ژوئن 2021 منتشر شد و در وب سایت رسمی وزارت قرار گرفت ، گفت: “همانطور که رئیس جمهور بایدن و وزیر امور خارجه اظهار داشتند”. ما بازگشت به برجام را آغاز فرآیند دیپلماتیک می دانیم ، نه پایان ، زیرا بسیاری از مسائل نگران کننده دیگر وجود دارد که باید به آنها بپردازیم. [مانند] “گروههای (غیر قابل شنیدن) ایران در منطقه ، برنامه موشکهای بالستیک و بسیاری دیگر از فعالیتهای بی ثبات کننده آن.”

وی در مورد موضع ایران در مورد مذاکرات درباره موضوعات غیر هسته ای گفت: “ما می دانیم موضع ایران چیست ، اما این (اختلاف نظر در مورد سایر موضوعات) یکی از دلایل بسیاری است که ما همچنان در حال مذاکره هستیم و این” چرا ما هنوز به نتیجه رسید؟ “

بنابراین ، رسانه ها نباید فریب دلایل وضعیت فعلی کشور را بگیرند و به دنبال لغو تحریم ها از طریق مذاکره باشند. بلکه باید تلاش کنیم تا در طولانی مدت تحریم ها را خنثی کنیم. در کوتاه مدت ، با فرض ادامه تحریم های ایالات متحده ، باید سیاست های اقتصادی کشور تدوین شود.